من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود .

این چند ماه هم گذشت. من اما بیش از پیش از زندگی عادی دور شدم. بیش از پیش تنها شدم و بیش از پیش تنهایی ام را از دست دادم. می خواستم زیستن در تنهایی را مشق کنم اما انگار درش غرق شده ام. این مرحله از زندگی سخت ترین مرحله ای است که تا بحال در گیرش شده ام. شکستم و می دانم آثار این شکست تا ابد با من همراه خواهد بود. روزگار تلخی بر من گذشت. روزگاری سخت و خشن. این شش ماه را هیچگاه فراموش نخواهم کرد. این آخرین پستم بود و بیان را کنار خواهم گذاشت. برای همیشه. امیدوارم اگر کسی رنجیده حلال کند .